Perihal makhluk halus

APA ITU JIN

Pengertian Jin dari Sudut Bahasa dan Istilah

Perkataan jin (جنّ) berasal daripada akar kata ج ن ن (j-n-n) yang membawa maksud tertutup, tersembunyi, terlindung.{1} Dalam bahasa Arab, ia digunakan untuk sesuatu yang tidak dapat dilihat oleh mata kasar. Kata terbitannya seperti jannah (syurga/taman) bermaksud pohon yang menutupi tanah, dan janin bermaksud bayi yang tersembunyi dalam rahim.

Ulama tafsir mendefinisikan jin sebagai makhluk ghaib yang diciptakan Allah daripada api yang sangat panas, sebagaimana firman Allah SWT:

“Dan Dia menciptakan jin daripada nyalaan api yang sangat panas.” (Surah al-Rahman : 15){2}

Rasulullah s.a.w bersabda:

“Malaikat diciptakan daripada cahaya, jin diciptakan daripada api, dan Adam diciptakan daripada apa yang telah diterangkan kepada kamu (tanah liat).”{3}

10 Jenis Jin Menurut al-Quran, Hadis dan Kitab Muktabar

1. Iblis

Iblis ialah jin pertama yang ingkar kepada Allah ketika diperintahkan sujud kepada Nabi Adam.

“Sesungguhnya syaitan itu adalah musuh bagi kamu, maka jadikanlah dia sebagai musuh.” (Surah Fatir : 6){4}

Ciri: sombong, ketua segala jin kafir.
Bahaya: menanam sifat kufur, takabbur.
Implikasi: merosakkan akidah manusia.

2. Syaitan

Syaitan ialah istilah bagi jin kafir yang kerjanya menyesatkan manusia.

“Sesungguhnya syaitan membisikkan ke dalam hati manusia.” (Surah al-Nas : 5){5}

Ciri: membisikkan waswas.
Bahaya: mendorong maksiat.
Implikasi: manusia lalai daripada ibadah.

3. Ifrit

Golongan jin yang sangat kuat dan ganas.

“Berkatalah Ifrit daripada golongan jin: Aku akan membawanya (singgahsana Balqis) sebelum engkau berdiri dari tempat dudukmu.” (Surah al-Naml : 39){6}

Ciri: besar, kasar.
Bahaya: mencederakan manusia, pembantu sihir.
Implikasi: kerosakan hidup manusia.

4. Marid

Golongan jin yang angkuh dan degil.

“Dan ada jin marid yang menyelam untuknya (Nabi Sulaiman)…” (Surah Sad : 37){7}

Ciri: kuat, sombong.
Bahaya: mengganggu pelaut, menimbulkan ribut.
Implikasi: menakutkan manusia dengan gangguan.

5. Ghoul (غول)

Jin yang menyesatkan musafir dengan menyerupai binatang atau manusia.

Rasulullah s.a.w bersabda:

“Tidak ada ghoul…”{8}

Ciri: suka menipu rupa.
Bahaya: menakutkan manusia, membawa syirik.
Implikasi: menanam khurafat dan tahayul.

6. Qarin

Jin yang ditugaskan menemani manusia sejak lahir.

Rasulullah s.a.w bersabda:

“Setiap kamu ada qarin dari kalangan jin.” Sahabat bertanya: “Engkau juga ya Rasulullah?” Baginda menjawab: “Ya, tetapi Allah membantuku sehingga dia masuk Islam.”{9}

Ciri: pengiring tetap manusia.
Bahaya: membisikkan maksiat.
Implikasi: membentuk tabiat buruk.

7. Jin Nasab (Saka)

Jin yang diwarisi dalam keluarga dan dikaitkan dengan bantuan ghaib.

Allah SWT melarang kerjasama manusia dengan jin:

“Dan bahawasanya ada beberapa orang lelaki daripada manusia meminta perlindungan kepada beberapa lelaki daripada jin, lalu jin-jin itu menambahkan mereka dosa dan kesalahan.” (Surah al-Jinn : 6){10}

Ciri: diwarisi turun-temurun.
Bahaya: membawa syirik.
Implikasi: mengikat keturunan dengan gangguan.

8. Jin Leluhur (Khaddam Amalan)

Jin yang mendakwa sebagai roh nenek moyang atau penjaga pusaka.

Rasulullah s.a.w bersabda:

“Syaitan boleh menyerupai rupa orang…”{11}

Ciri: menyamar roh wali/leluhur.
Bahaya: membawa kepada amalan khurafat.
Implikasi: manusia percaya kepada makhluk, bukan Allah.

9. Jin Muslim

Golongan jin yang beriman kepada Allah dan Rasul.

“Dan sesungguhnya di antara kami ada yang muslim, dan ada yang zalim…” (Surah al-Jinn : 14){12}

Ciri: patuh syariat, ada yang solat dan zikir.
Bahaya: tidak memudaratkan manusia.
Implikasi: menjadi bukti jin juga dituntut dengan syariat.

10. Jin Kafir

Golongan jin yang menolak kebenaran Islam.

“Dan di antara kami ada yang lurus jalan (Islam), dan di antara kami ada yang tidak demikian.” (Surah al-Jinn : 11){11}

Ciri: kufur, menolak wahyu.
Bahaya: sumber utama sihir, gangguan.
Implikasi: menjerumuskan manusia dalam maksiat.

Nota Kaki
1. Ibn Manzur, Lisan al-‘Arab (Beirut: Dar Sadir, 1990), jil. 13, hlm. 115.
2. Al-Quran, Surah al-Rahman, 55:15.
3. Muslim ibn al-Hajjaj, Sahih Muslim (Beirut: Dar al-Ma‘rifah, t.t.), Kitab al-Zuhd, no. 2996.
4. Al-Quran, Surah Fatir, 35:6.
5. Al-Quran, Surah al-Nas, 114:5.
6. Al-Quran, Surah al-Naml, 27:39.
7. Al-Quran, Surah Sad, 38:37.
8. Muslim ibn al-Hajjaj, Sahih Muslim (Beirut: Dar al-Ma‘rifah, t.t.), Kitab al-Salam, no. 2222.
9. Muslim ibn al-Hajjaj, Sahih Muslim (Beirut: Dar al-Ma‘rifah, t.t.), Kitab Sifat al-Munafiqun, no. 2814.
10. Al-Quran, Surah al-Jinn, 72:6.
11. Ahmad ibn Hanbal, Musnad Ahmad (Beirut: Muassasah al-Risalah, 1999), jil. 6, hlm. 337.
12. Al-Quran, Surah al-Jinn, 72:14.
13. Al-Quran, Surah al-Jinn, 72:11.

Senarai Rujukan

Al-Quran & Hadis

1. Al-Quran al-Karim.
2. Ahmad ibn Hanbal. (1999). Musnad Ahmad. Beirut: Muassasah al-Risalah.
3. Muslim ibn al-Hajjaj. (t.t.). Sahih Muslim. Beirut: Dar al-Ma‘rifah.

Kitab Turath & Tafsir

1. Ibn Kathir, Abu al-Fida’ Ismail. (1999). Tafsir al-Quran al-‘Azim. Beirut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah.
2. Ibn Manzur, Jamal al-Din Muhammad ibn Mukarram. (1990). Lisan al-‘Arab. Beirut: Dar Sadir.
3. Al-Qurtubi, Abu ‘Abdullah Muhammad ibn Ahmad. (1967). Al-Jami‘ li Ahkam al-Quran. Kaherah: Dar al-Kutub al-Misriyyah.

Rujukan Kontemporari

1. al-Ashqar, ‘Umar Sulaiman. (1989). ‘Alam al-Jinn wa al-Shayatin. Jordan: Maktabah al-Falah.
2. al-Qaradawi, Yusuf. (1996). Al-Halal wa al-Haram fi al-Islam. Kaherah: Maktabah Wahbah.
3. Wahbah al-Zuhayli. (2004). Al-Tafsir al-Munir. Beirut: Dar al-Fikr.

Rujukan Tambahan

1. Al-Dimashqi, Ibn Kathir. (1988). Al-Bidayah wa al-Nihayah. Beirut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah.
2. Ibn Taymiyyah, Taqi al-Din Ahmad. (1995). Majmu‘ al-Fatawa. Riyadh: Dar al-‘Alam.
3. Al-Suyuti, Jalal al-Din. (1994). Al-Hawi lil-Fatawi. Beirut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah.

Wallahua’laam.

Penyusun:
Ust. Asmad Al-Azhari.
Alumni Al-Azhari.
Ahli GPMM Berdaftar.